- GALLUS
- I.GALLUSPhrygiae fluv. imo et Bithyniae ex Celaenis montibus oriens, ac in Sangarium influens, Garippo, Ferr. Cuiustamadmiranda est natura, ut parce potus, et celebrum purget, et insaniam tollat, contra largius haustus lymphaticos reddat. Plin. l. 5. c. 32. 1. 6. c. 1. Ovid. Fast. l. 4. v. 361.Inter, ait, viridem Cybelen, altasque Celaenas,Amnis it insana, nomine Gallus, aquâ.II.GALLUSadolescens, Marti dilectus, quum a Marte deduceretur, ut custos esset ostii; quoties Mars ad Venerem, absente Vulcano ingrederetur, et ad ventantes nuntiaret, observaretque Solem praecipue, quem maxime omnium Mars metuebat, ne rem Vulcano deferret, propter singularem in illos amicitiam, fertur adolescens in somnium corruisse: quâ re nemine praesciente, Sol rem conspexit superveniens, Vulcanoque indicavit. Quocirca tali supplicio a Marte affectus est, ut in avem nominis sui verteretur, quare nunc etiam Solis exortum insigni votiferatione indicat, quasi Marti significaturus, ut Solem caveat. Ovid. Met. Fabula haec vim planetarum, Syzygiam Veneris et Martisostendit; tum efficaciam solis, antipathiam autem eorundem planetarum, et sympathiam Galli avis domesticae cum Sole adventante, ut experientia locuples testis est.III.GALLUSpraenom. Publius, eques Rom. quod Fenio Rufo intimus, et L. Veteri Asiae Proconsuli non alienus fuerat, aquâ et igni prohibitus est. Tacit. Ann. l. 6. c. 12.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.